Mors Balder est una ex notissimis et tragicis fabulis in Vulgari veteri Norvegia. Hanc fabulam Balder, dei filii Odini et deae Frigg, fabulam narrat. Balder erat deus ab aliis diis amantissimus, et inter eos pulcherrimus, benignus et sapiens habebatur.
Quadam tamen die mater eius praemonens somnium habuit in quo vidit filium mortuum. Frigg igitur ad omnia naturae elementa accessit, rogans ne filium suum laederet; tamen pro eodem musco oblitus est. Haec omissio exitiale Balder.
Interea Lokius - Deus Dolus - hanc omissionem comperit Balder necare statuit. Senex nomine Thokk se gerens, falsum iuravit promittens se mortem Balderi non flere si moreretur. Hoc falso iureiurando convicti, caeteri deos sollemne fieri permiserunt, quo omnia elementa in Balderum ad suam immortalitatem probandam aliquid iactarent; Sed Lokius muscum in eum injecit, quod ejus instantem mortem effecit.
Hac tragoedia ceteri dii vastati sunt; sed Lokius cum eo perfecit ut fallaciae suae artes et ingenii calliditas effugeret. Mors Balder tamquam symbolum tragicum sortis humanae aestimatur: etiam quae magnis donis in malum humanum dolum ac proditionem cadere possunt.
Table of Contents |
resumen
Mors Balder est una e tragicis eventibus in mythologia Norvegia. Balder filius dei Odini et deae Friggae erat, et omnium deorum pulcherrimus et benignissimus notus erat. Ab aliis ita amatus est ut Friggius iuraret rebus omnibus ne filium laederet.
Sed Lokius, Deus Dolus, plantam vocatam hederam a iureiurando exclusam invenit. Hac informatione utens, Loki persuasit Hodur (caecum dimidium-frater Balder) ut sagittam edera venenatam apud Balder in ludo inter deos emitteret. Sagitta Balder cor transfixit et statim eum necavit.
Mors Baldi magnam tristitiam inter deos mortalesque comparavit. Di vivificant Balder, sed frustra; denique sepulturam in nave funeris cum terrenis facultatibus amissam lugentes sepeliebant. Tragoedia initium Ragnarok (finis mundi Nordiensis), ubi multi alii magni homines ante ultimam novi et immortalis mundi regenerationem mortem obierunt.
pelagus characters
Mors Balder est una e maximis eventibus in fabulis Nordmannis movendis et mobilibus. Haec tragoedia saeculo XIII in Scandinavianum carmen, Voluspa, explicatum est, quod narrat Balder, dei filius Odin et Friggae deae, a fratre Lokio occiditur.
Balder unus deorum erat ab hominibus ceterisque divinis amantissimus. Perfectus existimatus est, et pulchritudine, humanitate et ingenio clarus. Mater eius Frigg iuraverat omnibus elementis naturalibus nihil ei nociturum esse; Lokius autem solus deprehendit item non iurasse hoc iuramentum contra viscum fuisse. Hac igitur planta sagitta usus est quo Balder interficeret.
Mortuo Balder, dii omnes eius iacturam lugebant et eum ad vitam reducere conari constituerunt. Hermod miserunt ad regnum Hel (locus in quo animae eunt cum moriuntur) ut peteret Hel ad Balderum redire; tria autem postulabat ab eis. secundo, debuerunt in eius memoria sacrificia offerre promittere; Tertio, quod inveniantur aliquid ad magnum quantum ad totum mundum ad lugendum exitum suum. Has tres conditiones dii compleverunt ac tandem Hel eam reddere decreverunt sed semper sub ea conditione ut nemo ei iterum nocere posset. Ita haec fabula tragica multis posterioribus versionibus Voluspensis annotavit.
Narratio post mortem Balderi emblematica est, quia inevitabiles hominum damna repraesentet ad nostras perversas decisiones vel malitiosas intentiones erga alios animantes; Etiam nos admonet quantum interest promissiones nostras observare ac fideles manere iis quos nos etiam ante inevitabilem mundi finem amamus.
intervenientibus diis
Mors Balder, deus Norvegiensis amoris et pulchritudinis, unus e tragicis eventibus in mythologia Norvegiae est. Secundum fabulosam, Balder fuit filius dei Odin et prima uxor Frigg. Pulcherrimus et benignissimus deus inter Asgardios deos habebatur. Eius soror Hoder magni ponderis fuit etiam in Asgardo.
Tragoedia incepit cum Frigg praemonitorium somnium de morte filii habuit. Festinavit omnia naturalia poscere ut Balder iuraret ne laederet, sed oblitus est maiorem rogare, sacrum virgultum, quod in Nordicis terris crescit. Haec omissio exitiale Balder.
Postea in convivio apud Asgardum, Lokius (Deus Mischief) comperit nihil Balder laedere, ac de suo malo lucro hac informatione uti constituit. Novercae Balder Hoder nomine persuasit se iaculum e sacris sambuci ramis in ludo inter deos Asgardios factos iactare. Iaculum perambulabat Balder corpus sine laesione, quia omnia naturalia iuraverant ei non nocere; Attamen Lokius malum suum finem assecutus est: Balder uno item Frigg usus praesidio oblitteratus fuerat: sacra maior natu.
Post hanc calamitatem inopinatam et inexplicabilem apud Asgardum (including Odin) multi omnes penitus deflebant iacturam pius et benignus princeps divinus Balder nomine. Funera a Frigg adiuvante Thor (Deo tonitrui) ordinata sunt. Tanta erat tristitia ut etiam ipsi petrae flerent, priusquam una cum illo sepeliretur, ut aeternae memoriae symbolum in Asgarde et circumjacentibus suis in perpetuum immortalitatis fieret.
Pelagus thema operuit
Mors Balder est una e maximis eventibus in fabulis Nordmannis movendis et mobilibus. Balder, dei Odinis et deae Friggae filius, fertur inter deos amantissimus fuisse. optimus bellator habebatur, inter eos sapientissimus et pulcherrimus.
Fatum autem eius designatum est antequam nasceretur. Secundum prophetiam, Balder frater vel propinquus manibus moriturus. Haec prophetia impleta est cum Loki, Deus dolis et insidiae, Hodr persuasit ut hastam e ramis arboris venenatae in cor iuvenis dei iactaret. Hasta per corpus nullo resistente transiit, et Balder Frigg matri suae in armis obiit, quae dilecti filii insolabiliter flebat ob amissionem.
Alii dii convenerunt ut Balder honorarent eum ad Valhallam mittendo ubi in aeternum vivebat ut heros immortalitati in fabulis Nordicis. Funus tam magnum fuit, ut ei omnia naturalia elementa clamarent; contremuerunt montes, exsiccaverunt flumina, et stellae ad tempus semper cum admiratione et admiratione obscuratae sunt.
Tragoedia ibi non terminata est, ut Lokius ob actiones suas in ipsis inferis, ubi in aeternum cruciabatur, sine ullo effugere posset, suis actionibus punitus est. Haec fabula nos admonet terribilia esse consectaria, cum a recto tramite aberrant ac decipere conamur eos qui circa nos sunt sine cogitatione de ultimis consectariis pro nostris actionibus malignis et inofficiosis.
