Si in linguas discere difficile est et studiosissime odiosum est, conjugata verbs in French. Feliciter, in lingua vernacula Galliarum, principia fundamentalia coniugationis identificantur iis, quibus Hispanice utimur, eo significamus quod verba modificantur secundum subiectum, quod facit ea et temporis (praeteriti, praesentis vel futuri) in. quae fiunt.
Lingua gallica habet 16 verba in integro et in his, 5 frequentiores sunt et frequentiores in missionibus. Hodie pergimus tibi 4 vias / vestigia ut verba Gallica conjugata facile possis.
Table of Contents |
Forma No. 1: Compressio coniugationis
Formans verba
Memento conjugationem idem esse ac "figurare" verbum secundum ea quae ad vos referimus, hoc etiam in Hispanico accidit, ut exemplum: "saliunt" dicere possumus, sed plane verbum "salire" nolumus. si persona vel potius subiectum, qui illud exercet, « vos » est. Si ad Gallicam imus, conjugatio similis est: uterque subjectus (nos, illos, vos) diversam conjugationem habet.
Memento pronomen
Magni interest ut conjugata Gallica verbs that memento quae sunt pronomina quae in hac lingua suntqui addit pronomen hispanicum.
- I = heh.
- Ille, ipsa, illud = il, elle, on.
- Tu = tibi.
- Nos = Nous.
- Illi, Illi = ils, they.
- Vos or vos = vous.
Meminerint varia infinitiva in verbis
Si verbum coniugatione correspondente caret, "infinitive" cognoscitur. In lingua Hispanica, variae actiones verbales in infinitivis desinunt in ar, ir, et er (exempli gratia ambulare, currere, etc.). In lingua Gallica, infinitives constant verborum quasi aller (ire) vel respondre (respondere). Infinitivus verbum turpium facit et est id quod modificatur, cum optatam conjugationem damus.
Cognoscere verba regularia sic dicta (tria sunt in summa)
Pleraque uerborum gallice dividi possunt in 3 species secundum terminationem infinitivi sibi respondentis. In unoquoque genere plures regulas coniugationis comprehendit et eas cognoscere debes ut verba coniugata Gallica.
-Verba quae desinunt in "ire": nam verba ut "plaudo" (plaudite) et "finir" (finire).
-Verbs quae finem in "re" includit: sicut verba "intelligere" (audi).
-Verbs quae in "fer" finiuntur: verba enim "praesepe" (edere) vel "parler" (loqui).
Studere irregularibus verbis
Sicut in omni lingua, et gallica non est exceptio, sunt verba quae substiterunt utentes eadem coniugatione regulae ac alii, in his exceptionibus, pleraque verba temporis diversa sunt, ita pro irregularibus verbis fere coniugationes indagari solet.
Indicem tibi ostendemus ubi nonnulla verba irregularia frequentius reperire potes.
- ente = Être;
- Vis = Vouloir
- Fac = Faire
- Go = Aller
- Have = Avoir
- Pone, locum = Mettre
Forma Nº 2: Praeteritum simplex verbs Conjugate Gallico = passé composé
Utere praeteritum simplex pro verbs quae finita sunt in praeteritum
Passé composé vel praeteritum simplex ponitur pro verbis, in quibus eorum principium et finis bene constituuntur, ut "Plumbum proieci" vel "multum cucurrerunt". Nam verba quae in praeterito tempore regulariter occurrunt, ut tempestatibus meteorologicis, aliud temporis verbum usurpatur. Praeteritum simplex vel passé composé frequentissimum est praeteritum tempus in lingua Gallica.
Coniuge verbum "avoir" in praesenti
Ut autem Gallice a simplicibus praeteritis verbis incipias coniugationes, notandum est quod haec postrema componit tempus compositum, id est ex duabus partibus constitutum. Prima pars formatur ex conjugatione verbi habere (avoir), quod idem munus implebit ac verbum "habere" in lingua Hispanica, ut "Ironavit" vel "Ignovit". Admoneamus te de coniugatione verbi "avoir";
- Have = Avoir = elles ont, tu as, j'ai, vous avez, il a, nous avons.
Reperio praeteritum participium in actionibus
Si sententiam "cucurri" resolvimus, videbis "currere" non similem aliquam conjugationem actionis "currere", hoc etiam in lingua Gallica evenire, participia actionum praeteriti temporis vias habent. finire diversum, et optimum est quod non difficile est meminisse;
- Verba quae desinunt in "er": "e" Verbi gratia: montré
- Verba quae desinunt in "ire": "i" Exemplum: réussi
- Verba desinentia in "re": "u" Eg. intellexi
Praeteritum = coniunge duas partes
Quod nunc facere debes, coniungitur cum participio praeteriti verbi "avoir" coniugationem, et consequenter verbum temporis in praeterito habebimus. Si loquimur de aequivalentiis, aequivalens coniugationis hispanice, quam in praecedenti puncto vidimus, esset "cucurri" vel "cucurri", quamvis etiam interpretari possit "cucurri" vel "decucurri". ». Exempla:
- Prima persona: "ai + verbum" locutus sum = J'ai parlé
- Secunda persona "quasi + verbum" perfecisti = Sic fini
- Tertia persona "a + verbum" audivit = Il a compreu.
- Prima persona pluralis "avons + verbum" felix fuimus = Nous avons réussi
- Secunda persona pluralis "avez + verb" conatus es = Tu semel conati
- Tertia persona pluralis "ont + verbum" responderunt = Illi ont répondu.
Verba quae usu quod pro avoir
Fere omnes actiones in Gallico formula (avoir + participium praeteriti utuntur), quamvis ad conjugationem aliquorum actionum praeteritorum simplicium fiat utendum est: être (esse) + participium praeteritum, eodem modo erit translatio. as in tense past actiones (exempli gratia: cecidi). Verba dicta sunt:
- rester, fio, descendre, veni, reverti, monter, discedo, comer, tomber, sortir, aller, naître, entrer, rentrer, retourner, mourir.
Verba haec verba intransitiva nota sunt.
«être» pro «avoir».
Hoc facere debemus ad verba coniugata Gallice, quae in superiore gradu memoravimus. Semel consideramus quae verba coniungi debent cum «quod» (« Esse ») oportet eos cum participio praeterito coniungi, ut eis in praeterito tempore coniugationem tribuat, singillatim prae oculis habere debet participium coordinatum esse cum eo qui actionem fungitur. Pluralis enim participio additur "s" et pro femininis personis littera "e";
- Persona prima (suis + verbum) Yo caí = (in dicto casu persona femina est) Je suis tombee
- Secunda persona (es + verbum) cecidisti = tu tombé
- Tertia persona (est + verbum) cecidit = Il est tombé
- Prima persona pluralis (sommes + verbum) cecidimus = Nous somes tombés
- Secunda persona pluralis (etes + verbum) cecidisti = Tu es tombés
- Tertia persona pluralis (sont + verbum) cecidit = Sunt tombées
Forma No. 3: Conjugatio praesentis temporis
Praesens = Habitualitas / Praesens
Praesenti uti debes, cum verbum in modo habituali vel currenti adhibetur. Feliciter Gallice praesens hispanice simillimum adhibetur, hoc verbum temporis ad sententias transferendas sicut "incidit arborem." In diversis vocabulis exstant 3 praedicamenta fundamentalia et quaedam verba irregularia (actiones generales quae non utuntur). Praecipua genera verborum sunt:
- Verba ending in "ire"
- Verba quae in fine "re"
- Verba quae in fine "fer"
Conjugia illa quae in "fer".
Coniugata verba gallice debemus finire in "er", substituendo illam desinentem cum alio; uterque pronominum diversorum (ea, nos, ego, etc.) alium finem habet, pro quo terminatio "er" substitui debet. Definiuntur: e, e, es, ons, ez, ent. In exemplo utetur verbo "parler" (loqui);
- Prima persona "e" loquor = Je parle
- Secunda persona "est" loqueris = loqueris
- Tertia persona "e" loquitur = Il parle
- Prima persona pluralis " additiones " loquimur = Nous parlons
- Secunda persona pluralis "ez" loqueris = Vous parlez
- Tertia persona pluralis "ent" loquuntur = Elles parlent
Conjugate verba Gallica quae finem in "ire"
Repone haec verba cum alia terminatione, hoc fit mutando secundum pronomen;
Isson, isse, is, it. Adhibemus nos ut exemplo "plaudentium" coniugationis huius temporis:
- Prima persona "est" plaudo -> J'applaudis.
- Secunda persona "est" Laudas -> Tu adclamabatur
- Tertia persona "it" plaudit -> plaudo
- Prima persona pluralis "isson" laudamus ->Nostrae laudationes
- Secunda persona pluralis "issez" plaudis -> laudasti
- Tertia persona pluralis "issent" plaudunt — > Ils applaudissent;
Conjugate verbs ending in re
In hoc casu etiam illud cum alia terminatione substituemus, inculcandum est haec verba minus frequentia regularia, sed interest ut scias easdem coniugationes facere. Mutationis terminationes erunt: nihil, ons, ez, ent, s et s. Coniugatio tertiae personae, id est ipsa vel ille, nullam habet conjugationem. In exemplo sumemus verbum respondendi.
- Prima persona "s" respondeo -> Je responde
- Secunda persona "s" respondes -> Tua responsa
- Tertia persona "nihil" respondet -> Il répond
- Prima persona pluralis " additiones" respondemus -> Nous repldons
- Secunda persona pluralis "ez" respondes -> respondes
- Tertia persona pluralis "ent" respondent -> Elles respondent
Studere coniugatis crebris irregularibus verbis
Scias licet verba irregularia admodum multa esse, sed dolemus tibi dicere quod necesse est ea scire quomodo ea conjugata sint, infra pauca tibi exempla dabimus, reliqua quaeramus "verbum + conjugationis". Gallice in Google.
- Habent = avoir = Nous avons, J'ai, vous avez, il a, elles ont, tu as.
- Ir = Aller = tu vas, il va, vous allez, elles vont, nous allons, je vais.
Forma Nº 4: Conjugatio verborum in imperfecto praeterito
Verbs per aliquod temporis spatium
Aliquam sit amet quam scire, praeteritum imperfectum adhibetur pro verbs quae fiunt per aliquod temporis spatium. In hispanis locus similis est, nominatus temporis pro verbis quae praeterito tempore contigerunt, sed non certo momento (Ex: "Ludiebam lusi cum XV annorum essem" vel "Pizzam cotidie petierunt" , his exemplis demonstrare potes aliquid omnium temporum, cum Etruscum iusserint vel basketball ludentes)
Hoc verbum temporis utendum est exempli gratia ad frequentes actiones vel verba, aetatem, tempus climaticum, status entis, notitia filler notitia vel affectus diversorum.
Simplex praeteriti temporis ponitur pro circumstantiis quae in historia occurrunt ("viam eversi") et tempus praeteritum imperfectum pro notitia impleta ponitur ("Fui 15 annorum", "Nubes erat").
Invenire radicem actionum suppressis " additionibus " ;
haec dicendum est de Gallico verbs quae coniugantur in prima persona pluralis et praesentis temporisRadicem invenire, terminationem "ons" delere, etiam pro irregularibus verbis operatur. Si verba Gallica in praeterito imperfecto coniugatione incipere vis, dele " additiones" a coniugatione personae et temporis dicti in principio. Hoc etiam in lingua Hispanica applicari vel gubernari potest, verbi gratia: radix verbi andar est "et" (ando, andas, andamos, anduviste). Exempla:
- Fiare = faisons = fais
- Finir = finisson = finniss
- Avoir = avons = av
inde est, in regula exceptione quod nos commemoramus et verbum est «etre»eius coniugatio in prima persona plurali non terminatur in « additionibus » («sumus«). Huius actionis radix est "et".
Unificare desinentias imperfecti praeteriti temporis ad radicem
Faciemus hoc ad obtinendam conjugationem gallice, secus ac simplex passé composé vel praeteritum, praeteritum imperfectum verbo constituitur. Quod ergo faciendum est, terminationes in radice coalescunt. Exempli gratia coniungemus verbum irrigare (prospicere);
- Prima persona (ais) vidi = Heh irrdais
- Secunda persona (ais) videbas = Tu rigabis
- Tertia persona vidit Il irrdait.
- Prima persona pluralis (iones) spectavimus = Nous respectus
- Secunda persona pluralis (iez) aspexisti = Tu regardiez
- Tertia persona pluralis (aient) spectaverunt = Elles irrdaient
Hactenus doceo quomodo ad verba coniugata Gallice venerit, speramus id tibi datum esse, cum nemo dixerit facilem esse linguam, discendi et ad effectum deducendi. Bene vale cum illo!
Nota: Si omnia legere tibi taedium est, nonnulla tibi videos relinquimus ut facilius verba lingua Gallica coniugata discere possis, praesertim ad discendum. Gallica pronunciatio:
Coniugata regularis verba in ER
