Orphei fabula

Una magnarum mythologicae antiqui Olympii fuit Orpheus musici et poeticae amans. Deliciae et artis amore ab aliis diis differt, et non minus, quidquid ingenio praeclari illi a parentibus acceperat, plenam concordiae quam melodiis demonstrat.

Cupio te ad me coniunge in attrahenti casus occurrendi hanc unicam figuram Graecam. Hic videbis quinam fuerint parentes eius, quid in vita sua fecerit, et quid potissimum heroicum facinus, qui magnum amorem suum ex obscuro loco eripiat. audes?

Orpheus et parentes eius

Inter tot deos potentes ac violentos quis dicere possit, alios futuros esse venustatis suae tenuiores. Sic apud Orpheum; Apollinis filiusdeus musicorum atque artis; et ex CalliopeaEpici poematis, facundiae ac rithimi Musa, accepit illud artificii ingenii perfectione indubitata.

Pater eius Apollo erat deus valde complexus. Tanta talenta collegit ut ceteri non haberent. Praeerat pulchritudinis in omnibus artis formis, exstitit etiam ad artem medendi, prophetandi et jaculandi arcum. Mater, e sua parte, musa sublimis carminum amore, semper tubam et carmen epicum in manibus gestavit.

igitur, Orpheus arte naturae dignus parentibus natus est. Aurem musicam valde disertam habuit, notas melodicas conspicuos in ambitu hypnotismi involvit, ut quisque cum audiendo caderet. Ille ambitus suos ingeniorum artiumque condiendi cupidus fuit.

Orphei vita

Orpheus solitam vitam, ut ceterae fabulae, duxit. Mundum circuit omnem animam cum melodiis suis capiens et ob eam ipse et socii difficiles res consequi poterant.

Legenda habet quod semel Exivit cum Argonautis ad terras longinquas, quaerens velleris Aurei. Arcanum erat iter ad insulam quae Antemoesa dicitur, plena rerum supernaturalium in mari. Pulchrae erant Nereides, quarum canorae voces mortales captae trahunt ad imum mare.

In navi, mirae bestiae nautas circumfundere coeperunt. Orpheus citharam suam liberans traxit et tam placidam notas modulavit ut posset corrumpi leporem of * sirenibuset ipsas in vicem beluas vellus custodiebant.

Alia momenta in vita eius longissima itinera ad diversas terras discenda et sapientia implenda fuerunt. Per tuas Turonensisde medicina, de re rustica et scribebat. Etiam quid astrologia, quid siderum motusque siderum similes essent.

Praecipua eius indoles in musica progressione erat, nihil quod ei resistere posset: rupes, arbores, rivi ac omnia animantium genera mirabantur, cum id audirent, dum sonum interpellare non poterant.

Fabulae Orphei et Eurydices, fabulae amatoriae

Una pulcherrima fabularum amoris fuit Orphei et Eurydices, haud dubie exemplum pietatis ac valoris. Illa nympha simplicissima, pulchritudine singulari et risu dulci fuit. Dicitur e Thracia fuisse, illico Orpheo occurrit illi, qui statim praestringitur, et Iouis benedictione vitam iungere statuit.

Eurydice una die praeclarum deambulat in silva, quaerens consortium aliarum nympharum, in itinere suo aliquid terribile et inopinatum affert. Aristeo, venator propinquus, eam adamavit et eo tempore eam rapere voluit. Perdita puella in virgulta fugit et ibi periculosus anguis morsum letale dedit. Eurydice cito moritur.

Animus angor Orpheus graviter amissae tantae dilectionis passus est, donec ab aliquo penitus in amore id fieri posse iudicaret; iter ad inferos ut uxorem suam dilectam et reduceret.

Orpheus et iter suum ad Hadesem pervenerunt

Iter ad Inferos periculosum erat iudicium, Orpheus tamen in conatu mori maluit quam vitam suam pro aeterno amore flentem degere. Pervenit ad Stygem fluvium ubi erat Negavit Charon in navi sua portans mortuos, ut eos ad Hades caperet. Ibi dum lyram protulit, sonatas plenas canere coepit dolore. Dolorem ex animo expresserunt. Navita motus alteram partem accipit.

Orpheus navem remittit et truculenti tricipiti beluae obviat, quae ostio inferni custodit, tristem melos audiendo praeterire sinit. Tartarus foedus facit cum regina inferni; Proserpinae. Suscipit Eurydicen modo si non toto itinere se conspexerit, donec locum relinquat et solis radios excipiat, alioquin illic in perpetuum rediret.

Propositum accipit, et cum nympha sua post se Orcum cito relinquit, sine certitudine quod vere eius est. Et conversi sunt sine inter se videre non posse. Iam in exitu Orpheus inferorum umbras percepta diei luce transire procurat, sed desperans amorem suum videre se convertit ut eam aspiceret nondum omnino reliquit. Effectus illius horribilis erroris fuit, ut eam ante oculos evanesceret, quin eam secum tenere posset.

Orphei mors

Haec tanta tragoedia fuit, ut uxorem amissam repeteret affectus; Styx in Lagoon factus est scaena, ubi duobus ingentibus amoribus vale dixerunthoc tempore, semper. Orpheus cum viveret nullo desiderio, sola lyra comitatur insolabiliter errat. Omnibus dilectam coniugem denuo cernere voluit mori.

Vera sunt vota eius cum Bacchantes Thraces seducere voluerunt, sed non dedit. Cum per silvam currebat ut ab illis discederet, illum tamen adsequi ac necare potuerunt. Orpheus tandem ad Orcum redire potest reunire in aeternum cum Eurydice in amore fabulae quae in aeternum vivent. Inde patet quomodo amor aliquod impedimentum superare potest, et quamdiu est, nec ipsa mors erit finis ejus.