Haec fabula a Cicerone condita est, magnus apud Romanos philosophus litteratus.
Narratio de regno Syracusano IV saeculo aCn.
Damocles vir celeberrimus aulicorum regnante Dionysio I tyranno.
Legendum est, Damocles etiam atque etiam blandiendo a rege impetrare conatus est, quamvis penitus invideret ei opibus et opibus.
Fuerunt multi, qui Dionysum regem famae suae tanquam tyrannum et crudelem occulte oderant. Sed Damocles non videbat, quam difficile esse in eo regi posset, pecuniam tantum suam vidit.
Uno igitur die dixit ei.
- Mi rex, quam felix es! Omnia homo desiderat ... potestatem, pecuniam, feminas.
Ad quod rex, adeo fessus iam adulationis, respondit se in diem locum mutare posse. Damocles tandem omnibus magnis regis deliciis, modo paucis horis, posset uti. Damocles laetus surrexit et gavisus est valde.
Sequenti mane ad palatium tam laetus pervenit, omnes et singuli de servis coram se adorantes, cibos suavissimos in regno comedere poterat, et formosas pro eo saltantes delectabat. Fuit optimus dies vitae suae, subito tamen aliquid mutatum ad laquearia suspexit. Super ipsum caput pendens gladius ingens et acutus, pendens ab equino iuba, ut quovis momento cadere posset casus et casus.
Eo momento, quod Damocles iam regnandi gaudia cunctis, uno saltem modo, perseuerat. Dionysius videns se gladio suspensum vidisse et dixit: Damocle, cur de gladio sollicitus es? Nimis ego periculis obnoxius sum per dies in dies, quibus me perire potuit.
Damocles cum mutatione locorum manere nolebat et dixit Diniosio se iturum esse.
Quo quidem tempore Damocles tantam vim et opes magnam partem negativam habere perspiciebat, ut quovis momento gladio caput eius abscindi posset. Noluit ergo semper in regis dignitate esse.
moralis;
- Alios non iudicemus, nescimus ubi sint. Forsitan extrinsecus videtur quod multo meliores sunt quam nos pondus quod possunt portare nescimus.
- Nec potentia, nec divitiae beatiorem te facient, ac si feceris momentaneum erit. Omnia temporalia sunt, etiam vita.
