Poena Lokii est duplex lusor tabulae lusoriae in mythologia Norvegiae positae. Obiectum ludi primum est ut novem regna Midgardi superaverint. Histriones in partes deorum Nortnensium suscipiunt et suis viribus utuntur ad heroum conscribendam, praesidia aedificanda, exercitus inter se dimicant.
Unusquisque lusor incipit cum tabula personali continens sex chartas, unumquodque alium Nordorum deum repraesentans. Hae chartae singulares facultates habent quibus histriones ad eorum utilitatem in ludo uti possunt. Histriones etiam dantur modicae facultates quas heroibus conscribere, praesidia construere et exercitibus inter se pugnare uti possunt.
In ludo, histriones vices suas per Midgardum exercitum moventes et regna victrix ad ludum progressum. Quoties regnum vincitur, victor adiectis rebus accipit et facultates ad auxilium militare perdurant donec ultima victoria obtineatur. Simul hostium copias arcere conantes per Midgardam suam potentiam, antequam adversarius prior agit, arcere conantur.
In summa, poena Loki est ludus opportunus ludus cum narrationibus elementis innixa mythologia Nordmannie quae te in horis hospitio servabit sicut tentas primus novem regna Midgardi vincere antequam adversarius tuus prior facit.
Table of Contents |
resumen
In mythologia Norvegica, Loki deus est mali et fallaciae. Unus praecipuorum deorum Pantheon Nordiensis censetur, quamvis unus non sit ex Aesir (diis principalibus). Notus est calliditatis et facultatis deos et mortales alios dolusurus. Sed notus est etiam propter malam conversationem, quae tandem consecuta est in poena.
Lokius ob actiones suas malicias et temerarias pluries in mythologia Norvegiae punitus est. Quondam anguibus vivis alligatus est, qui venenum ei destillavit, donec submersus est. Alia vice ligatus est ad tres petras in fundo maris, ubi capti mansit usque ad Ragnarok (in fine mundi). Hae modo Lokius quidam de suis ineptis actionibus punitus est.
Praeter has corporis poenas, etiam Lokius de contemptu et diffidentia aliorum deorum agit propter temeritatem suam. Hoc significabat se exclusus a magnis conventibus inter Aseir neque invitationes ad res sacras, ut Yule (praecipua celebratio ethnica). Quam ob rem Lokius multum temporis solus cum amicis vel familia consumere coactus est ut eum hoc difficili tempore sustentaret.
Etsi poena Lokii crudelis et iniusta videri potest, quaedam magnae lectiones notandae sunt: numquam sine impetu agere debemus de consequentibus cogitare; oportet nos conscii damni potentialis causare possimus; et de hominibus nostris agendum est, si futuras difficultates evitemus.
pelagus characters
In mythologia Norse, poena Lokii fabula est quae passiones describit quas deus Loki pro suis factis poenam subeundas habuit. Secundum legendam, Loki deus callidus et perniciosus fuit notus ob eius inclinationem ad alios mentiendos et decipiendos. Haec displicuerunt aliis diis graviter, qui eum punire constituerunt.
Dii nonnulla instrumenta potentissima Lokium carcerem creandi contulerunt. Hic carcer ex glacie factus est, et in profundo maris constructus est. Dii Lokii catenis e barba gigantis Narfi factis ligati, eumque in hoc carcere in perpetuum inclusit.
Loki damnatus est reliquum tempus in catenis ex frigore, glacie immutabili, nulla evadendi aut libertatis causa, expendere damnatus est. Quasi hoc non sit satis, dii etiam statuerunt immanem monstrum iuxta locum Lokii innexum collocare: in eo sedit ingens draco, nomine Nidhogg, quotidie, ne quid a Deo nequissimo conatum evaderet.
Poena Loki imposita memoratur exemplum classicum quomodo dolus et mendacia inter Deos Norvegienses non tolerantur; Etiam admonent eos qui astu vel dolo utuntur ut id quod velint neglegentes consequentiae negativae consequantur.
intervenientibus diis
Poena Lokii pars est momenti mythologiae Norse et culturae Vikingi. In mythologia Norvegica, Lokius est deus doli et chaos, notus ob eius calliditatem et facultatem alios tractandi. Sed eius actus ad ceteros deos graviter puniendum ductus est.
Secundum fabulosam, post multas pestiferas anticas, dii placuit Loki pro factis suis tempus punire. Summa poenae author fuit Odin, deorum omnium Nortnensium pater. Primus Lokium anguibus pellibus ad petram Gjöll in fundo Hvergelmir laci alligari iussit. Tum saxum ingens posuerunt super caput eius, ut immobilem teneret, dum super eum serpens venenosus pependit, et in faciem suam venenum stillavit. Quae res Lokium expertus est dolorem cruciare quoties conatus est movere vel loqui.
Sed hoc non omnes: Odin etiam Skadi (Vikingi dea Montium) iussit manus catenis ex ossibus humanis factas alligare et anulum singulis digitis imponere ne eam effugeret. Eodem tempore Freya duo gigantes nomine Leipnir et Narfi, qui eum vivum devorare conantur, coegit; Sed hoc fieri non potuit ex eo quod ossa humana superaverant ad facile frangi vel dilabuntur.
Tandem post longum tempus ab aliis Nordorum diis sic cruciatus, Lokius tandem evasit ob sacrificium voluntarium factum a Sigyn privigno suo, qui apud eum per omne tempus phialam tenens sub serpente venenoso colligendum venenum. priusquam in eum cadat; attamen, phialam vacuam, quae venenum ei incidere permisit, in hunc usque diem cruciatus excruciatus est, ut partem poenae ab Odin aliisque diis Nortmannis immediatam anteactae malitiae facinoris infligeret.
Pelagus thema operuit
Poena Lokii una est ex notissimis et maxime fascinantibus fabulis in mythologia Norvegiae. Narratio haec describit quomodo Lokius, deus doli, propter suum malum punivit deos Nordmanni. Haec fabula per saecula per Scandinaviam narrata est et multa opera litterarum, membranarum, et series televisificas inspiravit.
Fabula incipit, cum di aulam suam virtute et gloria celebrare constituunt. Ad eam aedificandam auxilio gigantis nomine Hrimthursar egent, qui consentit ut eos adiuvet pro manu Freya in matrimonium. Dii hanc oblationem repudiant et Loki ingreditur ut se auctorem pacti inter utrumque offerat. Gigas ad hoc consentit, sed postulat ut aula per triduum finiatur vel aliquid pretiosum sumat pro recompensatione.
Lokius huic fatali occurrere non potest ut deciperet gigantem in cogitando cubiculum finitum esse cum revera non est. Gigas in laqueum cadit et nihil pro labore suo relinquit. Dii fraudem Loki detegunt et statim eum de proditione eius punire statuunt.
Primum eum catenis a gigantibus factis devinciunt utentes ferro, veneno, ac filo magico ne evadant aut magicis viribus utantur ad erumpere. Tum draconem ingentem super se ponunt, ne illum subterraneo vel in mare, sicut prius, effugeret; tandem saxum ingens ponunt in eum ut eum sub terra detineat usque ad finem mundi, in quo puncto a Thoro liberaretur ut monstra in Ragnarok (finis mundi) pugnaret.
Haec de poenis Loki a diis Nortmannis illata traditum est; attamen multae sunt versiones variae secundum contextum culturalem vel geographicum, ex quibus haec fabula antiqua narratur; sed omnes coincidunt in illustranda astutia et sollertia principalis ingenii: Lokius, qui semper efficit ut regulas aliis notis impositas circumveniat fortior eo propter suam superiorem intelligentiam et inexhaustam foecunditatem.
