Yılan Balıkçılığı, tarih öncesi çağlara kadar uzanan eski bir balıkçılık uygulamasıdır. Dünyanın birçok yerinde uygulanmaktadır, ancak en çok Güney Asya ve Güney Pasifik'te yaygındır. Zıpkın veya olta ile yapılan bu avlanma türü köpekbalıkları, vatozlar ve deniz yılanları gibi büyük balıkları yakalamak için kullanılır.
Yılan avcılığı, balıkçıların deniz yılanlarının saldırısına uğrama ihtimaline maruz kalması nedeniyle son derece tehlikeli bir spordur. Deniz yılanları, saldırıya uğradıkları veya yaralandıkları takdirde ciddi hasara neden olabilecek zehirli ve agresif yaratıklardır. Bu nedenle, balıkçılar bu sporu yaparken herhangi bir yaralanma veya zehirlenmeyi önlemek için ekstra önlemler almalıdır.
Bu sporu yapmanın doğasında var olan risklere ek olarak, bir Yılan Balıkçılığı gezisine çıkmadan önce dikkate alınması gereken başka önemli faktörler de vardır. Gerekli ekipman, ağır hizmet tipi zıpkınlar, ağır hizmet ağları ve deniz yılanlarının yaşadığı derin, dalgalı sularda gezinmeye uygun teçhizatı içerir. Potansiyel olarak tehlikeli risk nedeniyle geceleri yelken açmak yasak olduğundan, yolculuk için yeterli yakıta sahip olmak da önemlidir.
Son olarak, Balıkçıların deniz yılanlarının yaşadığı bölgelere yakın olduklarında teknelerini doğru bir şekilde manevra yapmaya ve su altında doğal alışkanlıklarını ve davranışlarını öğrenmeye hazırlanmaları gerektiğinden Yılanla Balık Tutma, önceden çok sayıda eğitim gerektirir.
Resumen
Yılan avcılığı, İskandinav mitolojisine ve kültürüne kadar uzanan eski bir uygulamadır. Bu uygulama, bu teknikleri büyük ve egzotik balıkları yakalamak için kullanan eski Vikinglerin zamanlarına kadar uzanır. Yılan avcılığı, sanki sihirli bir çembermiş gibi, hedefin etrafında bir daire oluşturmak için birkaç ipi bir kanca ile birleştirmeyi içerir. Amaç, balığın kancaya takılacağı daireye girmesidir. Bu teknik Vikingler tarafından alabalık, alabalık ve morina gibi büyük balıkları elde etmek için geliştirilmiştir.
Vikingler, daha büyük ve daha egzotik balıkları yakalamalarına izin verdiği için bu uygulamanın sihirli güçleri olduğuna inanıyorlardı. Başarılarının, balığa başlamadan önce doğru bir şekilde gerçekleştirilen bir ritüele bağlı olduğuna ikna olmuşlardı. Örneğin, kutsamalarını elde etmek için faaliyete başlamadan önce İskandinav tanrılarına kurban sunmak önemliydi. Ayrıca, deniz şeytanını ("Kraken") temsil etmek için esnek ince dallardan yapılmış kamışlar veya dairesel olarak oyulmuş kemikler gibi bu amaç için özel olarak tasarlanmış aletler kullanmak zorundaydılar.
Bu teknik, balıkçılık kaynaklarının korunmasına ilişkin hükümet düzenlemeleri nedeniyle bugün yaygın olarak uygulanmasa da, hala İskandinav kültürümüzün ve mitolojimizin önemli bir parçasıdır. Bu uygulamayla ilgili hikayeler, geçmiş nesiller tarafından bu eski tekniklerle elde edilen başarı hakkında anlatılan hikayeler sayesinde günümüze kadar devam ediyor.
Ana karakterler
Yılan avcılığı, İskandinav mitolojisinde ve kültüründe Orta Çağ'ın ilk günlerine kadar uzanan eski bir uygulamadır. Bu faaliyet, somon balığı gibi yiyecek elde etmek için ve aynı zamanda çok değerli bir malzeme elde etmek için yapıldı: deniz yılanlarının pulları. Bu pullar para ve süs eşyası olarak kullanılmıştır.
İskandinav mitolojisinde tanrı Thor, deniz yılanlarını yakalamadaki becerisiyle tanınırdı. Thor'un çekici Mjölnir ile bu yaratıkları kontrol edebildiği ve onları yakalamak için kendisine doğru çekebildiği söylenir. Bu yetenek, birçok erkeğin bu aktiviteyi yüzyıllarca uygulamasına izin veren folklor aracılığıyla insanlara aktarılmıştır.
Deniz yılanlarını avlamak için kullanılan geleneksel teknik, su geçirmez bir kablodan bir yay yapmak ve onu uzun bir direğe veya çubuğa bağlamaktı. Kablonun ucu, deniz yılanlarının geçerken tuzağa düşebilecekleri suda büyük bir halka oluşturmak için direğin etrafına sarılmıştı. Okçular daha sonra yaratıkların kemente yaklaştığını gördüklerinde tetikte ve atışa hazır olmak zorundaydılar. Kapana kısıldıklarında, okçular, serbest kalmayı veya suyun altında kaybolmayı başaramadan önce onları hızla sudan çıkarmak zorunda kaldılar.
Günümüzde eskisi kadar yaygın olmasa da, hala binlerce yıl önce Thor'un kullandığı aletlere benzer aletler kullanarak bu tür geleneksel balıkçılığı yapmakla ilgilenen insanlar var. Bu deniz canlılarının öngörülemeyen ve kapsayıcı davranışları nedeniyle son derece tehlikeli bir spor olarak kabul edilir; ancak, deneyecek kadar cesur olanlar arasında çok popüler olmaya devam ediyor.
araya giren tanrılar
Yılan avcılığı, İskandinav mitolojisinde ve kültüründe Viking dönemine kadar uzanan eski bir uygulamadır. Bu, bir deniz yılanını çekmek için yemin suya atıldığı bir ritüeldir. Ayinin amacı, yılanı yakalamak ve İskandinav tanrılarına kurbanlar ve adaklar sunmak için anakaraya getirmektir.
Yılan avlamak, ilkel kaosa karşı zaferi temsil ettiği için Vikingler arasında kutsal bir eylem olarak görülüyordu. Bu, onu yakalamayı başaranların kahramanlıklarından dolayı kahraman olarak görüldüğü anlamına geliyordu. Bu uygulamayla ilişkilendirilen İskandinav tanrıları Loki, Freyr ve Thor'dur. İskandinav mitolojisine göre bu tanrılar, büyük deniz yılanları tarafından temsil edilen ilksel kaosun güçlerini kontrol etme gücüne sahipti.
Balık tutma sürecinin kendisiyle ilgili olarak, onu doğru bir şekilde yürütmek için birkaç unsura ihtiyaç vardı: rüzgara ve dalgalara dayanacak yeterli yelkene sahip bir tekne; büyük yılanları yakalamak için özel olarak tasarlanmış ağlar; sihirle büyülenmiş primerler; ve hatta yakalanan hayvanın direnişi durumunda kendilerini savunmak için yay ve ok veya kılıç gibi silahlar.
Yılan yakalandıktan sonra, adı geçen İskandinav tanrılarına bir adak olarak onuruna fedakarlıkların yapıldığı anakaraya götürüldü. Bu adaklar, nihai varış noktaları olan Asgard'a (göksel ev) giden deniz yolculuğu boyunca iyi havayı garanti etmek için genellikle kadim sihirle büyülenirdi.
Özetle, Yılan Balıkçılığı Vikingler arasında çok önemli bir ritüeldi çünkü bu büyük deniz canlıları tarafından temsil edilen ilkel kaosun güçlerini, bu aktiviteyle ilişkili İskandinav tanrılarına yöneltilen kadim büyüyle efsunlanmış kurbanlar yoluyla kontrol etmelerine izin verdi: Loki , Freyr ve Thor
Ele alınan ana konular
Yılan avcılığı, Demir Çağı'na kadar uzanan eski bir İskandinav geleneğidir. Bu uygulama, balıkçıların çıplak elleriyle yılan yakalamaya çalıştıkları kuzey Avrupa'nın göllerinde ve nehirlerinde gerçekleştirildi. Bu, yiyecek, ilaç elde etmek ve hatta onu evcil hayvan olarak kullanmak için yapıldı.
İskandinav mitolojisinde yılan yakalamak cesur ve kahramanca bir eylem olarak kabul edilirdi. Bu görevdeki başarının, balıkçının İskandinav tanrılarıyla olan ilişkisinin yanı sıra cesaretine ve becerisine bağlı olduğuna inanılıyordu. Efsaneye göre tanrı Thor, büyük deniz ejderhası Jörmungandr'ı Hlidskjalf Dağı yakınlarındaki bir gölde çıplak elleriyle yakalayabilmiştir.
Bu uygulama, modern teknolojik gelişmeler nedeniyle günümüzde artık yaygın olmasa da, atalarının kültürünün bir parçası olarak yılan balıkçılığı yapan birçok insan var. Bu insanlar, yılanları onlara zarar vermeden veya öldürmeden yakalamak için geleneksel teknikleri kullanırlar; örneğin ince dallar veya kökler gibi doğal malzemelerden yapılmış ağlar veya tuzaklar kullanmak. Ayrıca, aramalarında kendilerine yardımcı olması için modernize edilmiş araçları kullananlar var; Örneğin, yakalanan yılanları incitmeden veya öldürmeden taşımak için özel olarak tasarlanmış sepetler.
Yılan avcılığı İskandinav folklorunda önemli bir tema olmaya devam ediyor ve birçok kişi tarafından Eski Tanrılarla doğrudan temas kurmalarına ve bu eski ritüel aracılığıyla onlar hakkında daha derinden bilgi edinmelerine olanak tanıyan entelektüel ve ruhsal olarak ödüllendirici bir arayış olarak görülüyor.
