Kjo legjendë u krijua nga Ciceroni, një filozof i madh letrar në kohën romake.
Historia u bë e qartë në mbretërinë e Sirakuzës, shekulli IV para Krishtit.
Damokliu ishte një oborrtar me famë gjatë sundimit të tiranit Dionis I.
Legjenda thotë se Damokliu u përpoq të merrte favore nga mbreti duke i bërë lajka atij pa pushim, edhe pse thellë në zemër ai e kishte zili për fuqitë dhe pasurinë e tij.
Kishte shumë që e urrenin fshehurazi mbretin Dionis për reputacionin e tij si tiran dhe mizor. Por Damokliu nuk e pa se sa e vështirë mund të ishte të jesh në pozitën e mbretit, ai pa vetëm paratë e tij.
Kështu një ditë ai i tha asaj.
- Mbreti im, sa i lumtur duhet të jesh! Ai ka gjithçka që një burrë dëshiron për ... pushtet, para, gra.
Për të cilën mbreti, tashmë i lodhur nga kaq shumë adhurime, u përgjigj se për një ditë ata mund të ndryshonin pozicionet e tyre. Damokliu më në fund mund të shijonte të gjitha lukset e mëdha të mbretit, qoftë edhe për disa orë. Damokliu kërceu nga gëzimi dhe ishte shumë i lumtur.
Të nesërmen në mëngjes ai mbërriti aq i lumtur në pallat, secili nga shërbëtorët u përkul para tij, ai ishte në gjendje të hante ushqimin më të shijshëm në mbretëri dhe ai gëzonte gra të bukura që vallëzonin për të. Ishte një nga ditët më të mira të jetës së tij, megjithatë diçka papritmas ndryshoi kur ngriti sytë në tavan. Mbi kokën e tij ishte varur një shpatë e madhe dhe e mprehtë, e varur nga kashta e një kali që në çdo moment mund të binte dhe të shkaktonte fatkeqësi.
Ishte në atë moment të saktë që Damokliu tashmë mund të vazhdonte të shijonte të gjitha gëzimet e të qenit mbret, të paktën për një ditë në të njëjtën mënyrëMe Dionisi e kuptoi se e kishte parë shpatën të varur dhe tha: Damokles, pse shqetësohesh për shpatën? Edhe unë jam i ekspozuar ndaj rreziqeve të shumta ditë pas dite që mund të më bëjnë të zhdukem.
Damokliu nuk donte të vazhdonte me ndryshimin e pozicioneve dhe i tha Diniosio se duhej të shkonte.
Në këtë moment Damokliu mund të shihte se aq shumë fuqi dhe pasuri kishin një pjesë të madhe negative, saqë koka e tij mund të pritej nga shpata në çdo moment. Kështu ai nuk donte të ishte më në pozitën e mbretit.
Moral:
- Le të mos i gjykojmë të tjerët, nuk e dimë se ku janë. Ndoshta nga jashtë duket se ata janë shumë më të mirë se ne, por ne nuk e dimë peshën që ata mund të mbajnë.
- As fuqia dhe as pasuria nuk do t'ju bëjnë më të lumtur dhe nëse e bëjnë këtë do të jetë për një çast. Gjithçka është e përkohshme, madje edhe jeta.
